مسألۀ زمانبندی کلاس‏های دانشگاهی از جمله مسائلی است که اخیراً به صورت قابل ملاحظه‏ای مورد توجه دانشگاه‏ها و گروه‏های آموزشی قرار گرفته است. در این مقاله، مدلی دو هدفه برای یک مسألۀ زمانبندی کلاس‏های درسی ارائه شده است که از یک طرف به دنبال کمینه‏سازی هزینۀ تخصیص دروس به اساتید در کلاس‏های موجود و در دوره‏های زمانی از روزهای مختلف هفته است و از طرف دیگر سعی دارد با کیمنه‏سازی مجموع زمان بیکاری اساتید در محیط دانشگاه، رضایتمندی اساتید را که همواره مورد توجه بوده است، افزایش دهد. همچنین در این مقاله، به منظور در نظر گرفتن هزینه‏های تخصیص دروس برخلاف مطالعات گذشته که مقادیری از پیش تعیین شده برای این ضرایب در نظر می‏گرفتند از رویکرد تحلیل سلسله‏مراتبی استفاده شده است که گروه‏های آموزشی تصمیم‏گیرنده را قادر می‏سازد تا معیارهای مختلفی را برای اندازه‏گیری ضریب هزینه‏های تخصیص در نظر بگیرند. در نهایت به منظور بررسی کارایی مدل پیشنهادی یک مطالعۀ موردی بر روی دپارتمان مهندسی صنایع دانشگاه بوعلی سینا همدان مورد انجام شده است. رویکرد مذکور امکان ایجاد اولویت میان روزهای هفته، دوره‏های زمانی در طول روز، کلاس‏های درس و حتی اساتید ارائه دهنده را فراهم می‏آورد. بعلاوه با استفاده از این رویکرد می‏توان فاصلۀ خالی بین ارائۀ کلاس‏های درس را کاهش داد و جابجایی دانشجویان میان کلاس‏ها را نیز به حداقل مقدار خود می‏رسد.

 

واژه‌های کلیدی: مسألۀ زمانبندی درس‌های دانشگاهی، مدل چند هدفه، رویکرد تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP)، رضایتمندی اساتید

متن کامل [PDF 1143 kb]   (510 دریافت)