مسألۀ زمانبندی کلاسهای دانشگاهی از جمله مسائلی است که اخیراً به صورت قابل ملاحظهای مورد توجه دانشگاهها و گروههای آموزشی قرار گرفته است. در این مقاله، مدلی دو هدفه برای یک مسألۀ زمانبندی کلاسهای درسی ارائه شده است که از یک طرف به دنبال کمینهسازی هزینۀ تخصیص دروس به اساتید در کلاسهای موجود و در دورههای زمانی از روزهای مختلف هفته است و از طرف دیگر سعی دارد با کیمنهسازی مجموع زمان بیکاری اساتید در محیط دانشگاه، رضایتمندی اساتید را که همواره مورد توجه بوده است، افزایش دهد. همچنین در این مقاله، به منظور در نظر گرفتن هزینههای تخصیص دروس برخلاف مطالعات گذشته که مقادیری از پیش تعیین شده برای این ضرایب در نظر میگرفتند از رویکرد تحلیل سلسلهمراتبی استفاده شده است که گروههای آموزشی تصمیمگیرنده را قادر میسازد تا معیارهای مختلفی را برای اندازهگیری ضریب هزینههای تخصیص در نظر بگیرند. در نهایت به منظور بررسی کارایی مدل پیشنهادی یک مطالعۀ موردی بر روی دپارتمان مهندسی صنایع دانشگاه بوعلی سینا همدان مورد انجام شده است. رویکرد مذکور امکان ایجاد اولویت میان روزهای هفته، دورههای زمانی در طول روز، کلاسهای درس و حتی اساتید ارائه دهنده را فراهم میآورد. بعلاوه با استفاده از این رویکرد میتوان فاصلۀ خالی بین ارائۀ کلاسهای درس را کاهش داد و جابجایی دانشجویان میان کلاسها را نیز به حداقل مقدار خود میرسد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1397/12/26 | پذیرش: 1398/8/18 | انتشار: 1399/10/13