توسعه ی بازارهای پولی و مالی، امروزه به عنوان یکی از ارکان اساسی توسعه و رشد اقتصادی به شمار می آید. این بازارها در کشورهای توسعه یافته، گسترش بسیار زیادی یافته اند. در کشورهای در حال توسعه نیز، گسترش این بازارها به عنوان یک هدف، همواره مورد توجه است. دستیابی به توسعه ی عملکرد بازارهای مالی، مستلزم آگاهی از عواملی است که بر این بازارها تأثیر می گذارند. یکی از عوامل تأثیرگذار بر توسعه بازارهای مالی، تورم است. تورم علاوه بر تأثیری که بر توسعه بازارهای مالی دارد، بر تخصیص بهینه ی منابع نیز مؤثر است. بنابراین، به منظور دستیابی به توسعه بازارهای مالی می باید در هدایت نرخ تورم دقت نمود .
در این مقاله ما با استفاده از روش  ANPبه بررسی این موضوع می پردازیم که متناسب با نهادهای پولی و مالی موجود، کدام بخش برای سرمایه گذاری و هدفمندی نقدینگی موجود در جامعه در جهت کاهش تورم و افزایش رشد صنعت مناسب تر است. این بررسی بر اساس آمارهای ارائه شده از سوی سازمان بورس اوراق بهادار و بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در بازه ی زمانی سال 1380 تا 1392 صورت پذیرفته است. نتایج بدست آمده نمایان ساخت که بهترین نهاد مالی و پولی در جهت کاهش تورم ناشی از نقدینگی بالای جامعه، بازار بورس اوراق بهادار می‌باشد