هدف این پژوهش تعیین رابطه 3 مؤلفه اعتیاد به کار (عجین شدن با کار، تمایل درونی در کار ، و لذت از کار) در بهره‌وری نیروی انسانی با تعدیل‌گری سرمایه فکری (سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، و سرمایه رابطه‌ای‌‌) است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه آماری پژوهش شامل تعداد201نفر از کارمندان دانشگاه لرستان ، بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه‌ای نسبی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری عبارت از سه فرم پرسشنامه  پرسشنامه اعتیاد به کار اسپنس و رابینز  ، پرسشنامه بهره وری نیروی انسانی براساس مدل آچیو هرسی و گلداسمیت  و پرسشنامه سرمایه فکری بنیتس بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده‌ها از روش معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که اعتیاد به کار با بهره‌وری نیروی انسانی رابطه معنی داری دارد؛ این رابطه بویژه هنگامیکه متغیر تعدیل گر سرمایه فکری وارد معادله می‌شد از استحکام بیشتری برخوردار بود. به عبارت دیگر می‌توان گفت که سرمایه فکری ،  شدت رابطه بین اعتیاد به کار و بهره‌وری نیروی انسانی را  افزایش می‌دهد